Πρώτη καταχώρηση σε ένα ολοκαίνουργιο ιστολόγιο. Ένα ταξίδι ξεκινάει στη θάλασσα της νεοελληνικής ελληνοφρένειας. Το καραβάκι μας μικρό αλλά η περιέργεια μεγάλη. Γελώντας με τα χάλια μας και κλαίγοντας από τη χαρά μας (ή το αντίθετο;) θα τιμονεύουμε άσκοπα και αμέριμνα ψάχνωντας τη γοργόνα. "Ζεί" θα της πούμε, πριν καν μας ρωτήσει. Είναι να παίζει κανείς με αυτά τα πράγματα;