Εσυ, μου είπε ο διευθυντής μου, θα γράφεις αστεία χρονογραφήματα, για αστεία πράγματα. Τα σοβαρά θα τα γράφουν άλλοι! Το δέχομαι και πολύ ευχαρίστως!
Δες λοιπόν κάτι αστείο: σαν σήμερα πέθανε ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης. Το 1912. Πού είναι το αστείο; Οχι στο ότι πέθανε, αλλά στο πώς! Σκοτώθηκε, σε πόλεμο, υπερασπιζόμενος την Πατρίδα. Δεν έχει πλάκα, σήμερα, 2010, να λες πως κάποιος έπεσε υπέρ Πατρίδος, όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης χαρακτηρίζει όσους είναι στις Ενοπλες Δυνάμεις τουλάχιστον ως «μη παραγωγικούς»;
Ο Μαβίλης ήταν από πλούσια οικογένεια και έγραφε ποιήματα. Στον Βαλκανικό πόλεμο του 1912, παρά τα 53 του χρόνια, κατετάγη ...
... εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων. (Ονομαζόταν «Γαριβαλδινοί» οι εθελοντές Ελληνες και ξένοι από το όνομα του αρχηγού τους, Ιταλού στρατηγού, Γαριβάλδη. «Ερυθροχίτωνες» λέγονταν λόγω του κόκκινου χιτώνα που φορούσαν.)
Εκείνη την εποχή ο Μαβίλης ήταν το «βασιλόπουλο του παραμυθιού» για μια μεγάλη ποιήτρια, την κυρία Θεώνη Δρακοπούλου ή Μυρτιώτισσα, όπως φιλολογικά επέλεξε να ονομάζεται.
Η αγάπη αυτή, όσο σαγηνευτικό δόλωμα κι αν ήταν, δεν μπόρεσε να τον κρατήσει κοντά της. Η φωνή της πατρίδας κάλυψε τη φωνή της καρδιάς. «Σ' αγαπώ/ δεν μπορώ/ τίποτ' άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!», έγραφε για 'κείνον η ερωτευμένη ποιήτρια.
Μα αυτός τραβούσε για τα μεγάλα ιδανικά «στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει/ της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας/ και σαν ήχος αθάνατης φλογέρας/ η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει».
Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στο χωριό Δρίσκος, κοντά στα Γιάννενα, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σφοδρή αντεπίθεση κατά των Γαριβαλδινών εθελοντών που ήδη είχαν προχωρήσει πολύ.
Ο Μαβίλης μάχεται ηρωικά, επικεφαλής των στρατιωτών του που αποδεκατίζονται από τα εχθρικά βόλια. Μια σφαίρα του διατρυπά τα δύο μάγουλα. Ενώ μεταφέρεται αιμόφυρτος στο προσωρινό νοσοκομείο τον πετυχαίνει και δεύτερο βόλι...
Ο παπα-Φώτης του κλείνει τα μάτια. Ο Πιπίνος Γαριβάλδης στέκεται προσοχή και τον χαιρετάει. Οι άλλοι σταυροκοπιούνται. Ο Μαβίλης είναι νεκρός. Εχει περάσει στην αιωνιότητα κερδίζοντας «δώρα άγια τρία: ΘΑΝΑΤΟ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ & ΛΕΥΤΕΡΙΑ» όπως το ήθελε. Χωρίς να του έχει πει κανένα κόμμα ποιον έπρεπε να υποστηρίξει στις αυτοδιοικητικές εκλογές!
Δεν έχει πλάκα το ότι κάποτε οι Ελληνες αποφάσιζαν ελεύθερα τι πρέπει να κάνουν για να μείνουν ελεύθεροι; Πολλοί θα το βρουν άκρως αστείο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου